Nieuwe Hollandse Waterlinie
06 t/m 08 augustus 2022
Fietsweekend
Zaterdag 6 augustus prachtig zonnig weer
 Nadat de auto was geladen reden we naar een carpoolplaats nabij Vianen. Laadpaal was aanwezig, dus Gerard zette de auto op die plaats. Het lag er bezaaid met zwarte lachgas ballonnetjes.
Met de fiets op weg naar Vianen, dit stadje verraste ons met een grote sluis en ophaalbruggetje uit 1886. De meeste bootjes voeren er onderdoor maar voor sommige moest de brug omhoog.
In de binnenstad van Vianen stond een mooie oude poort, “de Lekpoort” genaamd. Vandaar fietsten we door naar de Pont Napoleon. Een schip voer voorbij en de golfslag zagen we langzaam onder de brug verdwijnen.
Verder langs de “Pontgaard” gefietst door een mooi natuurgebied en op weg naar het pontje. Gelukkig voer dit pontje nog, diverse pontjes werkten niet vanwege de lage waterstand.
We staken over naar Nieuwegein en reden door naar Vreeswijk. Het aanwezige fort hier heeft altijd deel uitgemaakt van de stedelijke bebouwing van het dorp en is ons helaas niet opgevallen.
Fietsend langs de Lek met prachtige zonovergoten vergezichten werden we welkom geheten in de gemeente Houten en reden daarna het eiland Schalkwijk op. Een lieflijk dorpje “Tull en het Waal”, met vele slootjes volgde. Het eiland Schalkwijk is een bijzonder gebied tussen het Amsterdam-Rijnkanaal en de Lek.
 We fietsten langs het “Fort WKU” (Werk aan de Korte Uitweg). Even stoppen voor een drankje en een versnapering. Daarna het fort bekeken zover het kon. Het toilet was vroeger voor de officieren maar nu toegankelijk voor de dames, wel met een gerenoveerde “kakdoos”.
Foto's »
Achter dit fort bevond zich een camping. Erg leuk. Verder gefietst naar “Fort Lunet aan de Snel”.
Helaas was de poort gesloten. Even later kwam er een dame aanlopen en zij vertelde dat dit fort bewoond wordt dus privaat terrein is.
Een stukje verderop lag het “Fort Honswijk”, oorspronkelijk
“Fort Willem II” geheten.
Dit fort is ook gelegen aan de rivier de Lek en is een van de toonaangevende forten van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. Bij het betreden van het terrein zagen we een een gebouw met veelkleurige stenen, bij de andere forten was dat niet het geval.
 De toren van het fort is de oudste en grootste van de Waterlinie en is van bijzonder architectonische schoonheid. De functie van Fort Honswijk was om de vijand de doortocht over de Lekdijk te verhinderen en om in samenwerking met het aan de andere zijde van de rivier gelegen
Fort Everdingen de Lek af te grendelen. Beide forten werden tussen 1842 en 1848 gebouwd en zij kregen beiden een imposante geschuttoren.
Vanaf Fort Honswijk heeft men zicht op de Kuilenburgse Spoorbrug over de Lek.
Verder fietsend over de dijk zagen we “Het werk aan de Groeneweg” een Nederlandse Stelling nabij het dorp Schalkwijk. Deze stelling is ook onderdeel van de Nieuwe Hollandse Waterlinie en gebouwd tijdens de mobilisatie van de Eerste Wereldoorlog.
Op weg naar Culemborg, waarvoor we weer een pontje nodig hadden om aan de andere kant van de Lek te komen. We moesten even wachten en waren toen met 3 minuten aan de overkant.
 Over de dijk fietsten we weer verder en stonden stil bij een hele grote spade.
In 1995 was de dreiging van het hoogwater op de grote rivieren zo groot, dat een kwart miljoen mensen in dit rivierengebied moesten evacueren. Ook in Culemborg. Meteen hierna startte een project om de dijk te verbeteren en aan dit project is dit kunstwerk te danken.
Het laatste fort van vandaag ligt bij Everdingen. Ook dit fort bevat een ronde geschuttoren.
In 2014 heeft zich daar de bierbrouwerij
“Brouwerij Duits & Lauret” gevestigd en wordt er met “fortenwater” bier gebrouwen.
Op het terras een drankje genuttigd, naar toilet geweest in een bijgebouw van het fort. Deze was eigenlijk alleen voor de kampeerders bedoeld, maar ja hoge nood breekt regels.
Weer op de fiets voor een lange weg terug over de dijk.
De fietsen opgeladen en naar het “Postillion Hotel” gereden.
Auto geparkeerd, ingeschreven en de sleutel voor het fietsenhok gevraagd om de fietsen te stallen en terug naar kamer 105 om onze bagage op te bergen.
Buiten op het terras een drankje besteld, de bediening was matig.
Een tafel gereserveerd voor het diner. Het personeel dat moest bedienen was kennelijk ingehuurd deze dag omdat er te weinig eigen personeel was denken wij. Het eten werd steeds bij een verkeerde tafel aangeboden, drankjes werden niet gebracht, of veel te laat. Het was een puinzooi. Morgen gaan we in het dorp eten.
Foto's »
Zondag 7 augustus ook weer prachtig weer
Tegen half tien sloten we ons aan bij de rij voor het buffetontbijt. Dat was heel goed verzorgd. De fiets weer opgehaald en naar het “Fort bij Vechten” gereden. Helemaal vooraan moesten we onze fiets stallen en een behoorlijk eind lopen tot een smalle brug over de gracht en daarna een smal pad in een doorsnijding om het terrein op te komen. Deze ochtend hebben we besteed aan het bekijken van dit fort. We konden net op tijd aansluiten bij de gids voor een rondje over het terrein.
Het fort is in 1867-1870 gebouwd. De grote bomvrije toren is in 1880 toegevoegd en is na Fort Rijnauwen het grootste fort van de Hollandse waterlinie. De huidige eigenaar is Staatsbosbeheer.
Fort Vechten bestaat o.a. uit flank- en roversbatterijen, een bomvrije kazerne, wachtgebouwen, remises, een bedekte weg en een glacis, daardoor ook wel een buitenfort genoemd.
Onder vele heuvels op het terrein stonden kanonnen of koepelkazematten en geschutpoorten allen redelijk onzichtbaar. Dit alles natuurlijk om de vijand te verrassen. We gingen de bunker binnen om het interieur van destijds te bekijken, geweldige boeiend om te zien zeker met de verhalen van de gids erbij.
Over een ophaalbrug liepen we het oude bemanningskwartier binnen, ook dit was bijzonder om te zien hoe zij samen leefden.
 Het terrein van dit fort wordt grotendeels door vrijwilligers gerund. Op het terrein van het fort is een unieke vorm van flora en fauna. Zo leven er
5 soorten vleermuizen, daardoor is er ook een vereniging voor de vleermuizen ontstaan.
Bij binnenkomst zien we meteen het “vleermuizenhotel”, een stapel oud hout vol met insecten en dat eten die dieren graag.
De houtstapel blijft er dus voor hen liggen.
Het fort wordt ook gebruikt voor recreatieve doeleinden; er is een museum, bruiloften, festivals, outdoor evenementen, bedrijfsuitjes, teambuildings dagen. Er bestaat ook nog zoiets als een waterliniepad voor wandelaars.
Koffie gedronken in het museum, terug naar de fiets en onze route opgepakt van deze dag.
Ons doel was eigenlijk “Fort Rijnauwen”, maar dat is alleen met vooraf geboekte rondleidingen te bezoeken. Bovendien was het zo enorm druk dat we alleen het poortgebouw van het kasteel Rijnauwen aan de voorkant hebben bekeken.
Er stond een lange rij voor een plaatsje op het terras bij het cafe, dus doorgefietst tot aan De Bilt, waar we in de verte het KNMI-gebouw zagen liggen, maar wij gingen de andere kant op.
Zeist kwam in zicht, mooie laan om te fietsen en op het einde zagen we het oude gebouw van de Triodosbank liggen, dit stond te huur/te koop. Hier kwamen we tot de ontdekking dat we te ver waren doorgefietst, dus een stukje terug en via een prachtige bosrijke laan reden we verder.
 We eindigden vanmiddag in Bunnik en zochten een plek bij restaurant
“het wapen van Bunnik”. Wij hadden niet geluncht vanmiddag, dus bestelde Gerard achteloos een borrelplank voor 2.
Dat was erg lekker maar veel te veel. We reserveerden daar een tafel voor de avond.
Gerard bestelde “paling in het Groen”. Ik weet dat heel vroeger, toen ik met Adrian en Ans Tuip bij tante Geertje logeerde op Volendam, zij dat ook klaarmaakte en wij dat erg lekker vonden.
Ik bestelde een tomaten risotto met rode Poon, ook erg lekker.
Om het af te leren nam Gerard nog een Pech Melba na, ik nam niets meer. Gezellige avond, geen gemekker met het personeel.
Foto's »
Maandag 8 augustus prachtig weer, veel zon en hoge bewolking
Ik heb slecht geslapen afgelopen nacht en eigenlijk weinig fut om te gaan fietsen. Mijn lijf deed niet wat ik wilde. Maar goed we zouden het toch gaan proberen na het ontbijt in een kale ruimte, diverse ruimtes waren leeg geruimd voor een “grote schoonmaak”, dachten wij.
 Na het ontbijt uitgecheckt, de fietsen weer opgeladen en met de auto naar Breukelen. Om daar te komen was een grote puzzel door diverse omleidingen, maar uiteindelijk kwamen we via Breukelen in Nieuwersluis terecht. Bij de parkeerplaats vonden we het eerste fort “Fort Nieuwersluis”.
Dit fort is een unieke plek. Niet alleen omdat het dorp onderdeel uitmaakte van zowel de oude als de nieuwe waterlinie maar ook omdat je hier een prachtige combinatie tussen cultuur en natuur vindt. Helaas was wegens wegwerkzaamheden de horeca gesloten en verder was er weinig te doen en hebben we alleen het terrein een beetje verkend. Normaal wordt hier koffie geschonken, maar vandaag dus niet.
Terug naar de auto en de fietsen gepakt om naar knooppunt 02 , het vertrekpunt van vandaag, te gaan. Gerard stond al snel over de ophaalbrug terwijl ik even treuzelde en de brug omhoog zag gaan. Alle bootjes van links maar ook van rechts voeren door de Vecht.
Uiteindelijk kon ik ook over de brug en even verderop stonden we al weer stil voor het Poldergemaal Mijnden.
Dit gemaal is nog steeds in bedrijf.
 We fietsten langs de Vecht richting Loenen. Een stop bij een leuk koffiehuis leverde niets op, het koffie-apparaat was net stuk gegaan, dus fietsten we weer verder over een mooi fietspad met aan de ene kant de Vecht en hele mooie huizen en aan de andere kant ook bebouwd met lieve kleine huisjes en grote villa’s.
Voor Loenen sloegen we af naar het 2e fort “Fort Spion”.
Even moesten we zoeken naar de ingang, achter een bestaand huis. Zoals we al eerder gezien hebben was er een camping achter het fort en in het de oude gebouwen iets van sanitair. Klein fort en op de camping stond nu niemand.
Foto's »
Verder naar de Loosdrechtse Plassen, aan deze zijde verbleven er veel soorten vogels, en daarom mocht er in dit deel niet worden gevaren. In Nieuw Loosdrecht hebben we koffie gedronken. Bij Kasteel Sypesteyn zijn we gestopt, maar was gesloten. Jammer.
We fietsten door voor ons onbekende dorpjes zoals Boomhoek, Muyeveld, Breukeleveen en maakte een stop bij
“de Strook” een strandtent voor de lunch. Gerard bestelde een geitenkaassalade en ik een zalmsalade.
Op het water was er veel te beleven vooral veel zeilbootjes die hier konden varen.
Onderweg hebben we “Fort Tienhoven” bewust gemist, maar onbewust gezien.
Bij de “Kraaienestersluis” moesten de mensen zelf dit kleine sluisje bedienen, was nog niet gemakkelijk.
Uiteindelijk kwamen we weer in Breukelen aan en zagen aan de overkant van de Vecht het complex van “Nijenrode”. Ook hierbij een kasteel met een ophaalbrug.
Bij de “Vechtbrug” stond een opstopping naar de binnenstad, waarschijnlijk was de brug dicht geweest. Wij hebben gewacht tot deze opstopping voorbij was. Nadien verder gefietst naar de “Weersluis” bij Nieuwersluis. Hier moesten we weer voor deze ophaalbrug stoppen. Even later konden we over de brug naar de parkeerplaats waar onze auto stond, de fietsen opgeladen en naar huis gereden.
De Hollandse oude en nieuwe waterlinie staan op de werelderfgoedlijst.
Het waren bijzondere fietsdagen met veel informatie en een vaak mooie omgeving.
Foto's »
Irene
|
