Berg en Terblijt
13 t/m 15 mei 2022
Vrijdag 13 mei.
We vertrokken rond 12.30 naar Berg en Terblijt, we kwamen uiteindelijk terecht bij Corrie en Jack Hermes in Vilt. Zij verhuren appartementjes, gelegen aan de Rijksweg.
Ons appartementje was klaar en we konden ons inschrijven alvorens te gaan fietsen. Bij aanvraag was het anders voorgesteld, eerst fietsen en daarna inschrijven. Maar dit kwam achteraf beter uit.
De fietsen konden we nadien kwijt in een grote fietsenstalling waarvoor we een sleutel ontvingen.
 We wilden de weg naast het appartemententerrein afdalen naar de Geul. Jack gaf aan dat dit een wandelweg was en moeilijk begaanbaar voor fietsen. We gingen het toch proberen. Al snel moesten we een steil hellinkje afdalen, dus lopend en schuifelend naar beneden. Daarna kregen we weer een afdaling die we voorzichtig moesten nemen en we belandden bij een houten bruggetje.
Links daarvan konden we via een stalen poort verder fietsen met mooie uitzichten over de Geul en groene bebossing waarin we veel bomen zagen met parasieten. Ook op de grond vele fraaie witte bloempjes.
Even verderop fietsten we langs een geologisch monument ‘Zuidelijke Dalwand Geul”, bijzonder om te zien.
Verderop kwamen we bij een watermolen, jammer genoeg was de horeca daar niet meer aanwezig. Leuke plek om iets te drinken. Af en toe kwamen we weer een stukje Dalwand tegen en ook een Oorlogsmonument de “Bronsdaelgroeve”. Hitler wilde de grotten in de oorlog gebruiken voor materiaalopslag.
We vervolgden verder de Geul en kwamen uiteindelijk in Meerssen terecht.
Daar hebben we een terras opgezocht en nadien de “Sacramentsbasiliek” van Meerssen bekeken.
Men noemt het ook wel “het pronkstuk van Maaslandgothiek 15e eeuw” en ook een oude pelgrimsplaats; allemaal te lezen op bijgaande folder »
Foto's »
 Onderweg kwamen we een straatwinkeltje tegen waar men jam verkocht. We namen een een potje woudvruchten mee, bedoeld voor de croissants in de ochtend.
Via mooie vakwerkhuizen en kruisbeelden in de natuur fietsten we Ulestraten binnen, een van de dorpen die veel geleden heeft tijdens de watersnoodramp van 2021.
Verder door Oensel, daarna over de Kling via Klein-Haasdal naar Schimmert. Dit is een van de hoogstgelegen dorpen in Nederland, dus geen last van overstromingen. We zijn gestopt voor een kapelletje.
Terug naar Vilt begonnen we bij knooppunt 64 aan een klim van 10% ongeveer 500 meter naar boven die niet voorzien was. Halverwege was ik kapot, dus uitrusten. Gerard was allang boven en kwam later kijken waar ik bleef. Achteraf had ik de versnelling niet goed gebruikt, dus morgen opnieuw proberen. Uitrusten bij thuiskomst en ’s avonds gegeten bij
“t Vöske” een lekkere eettent. Daarna uitbuiken op de bank in ons appartement.
Foto's »
Zaterdag 14 mei.
Op tijd wakker, slecht geslapen, veel spierpijn. Fruit ontbijt gemaakt daarna aangekleed en de croissants bij Jack opgehaald. Het was prachtig mooi weer dus het tafeltje buiten gedekt. In de grote tuin achter het het gebouw was nog geen zon.
Op de app stond een beoordeling van de kwaliteitszorg zoals door Inge opgesteld. Dit betekent dat ze indirect geslaagd is. Nog wat lesafrondingen en dan kan ze haar diploma in ontvangst nemen. Super!!
De boel opgeruimd, de fiets gepakt op zoek naar koffie en we kwamen bij “van alles get” terecht.
De koffie smaakte heerlijk. Een tafel reserveren voor ’s avonds ging niet, alles was vol geboekt.
Terug naar het appartement en in de tuin gezeten.
 Begin van de middag fietsten we binnendoor naar Maastricht, ook die stad lag betrekkelijk dichtbij (8 km.) Via de buitenwijk kwamen we terecht op de rechter Maasoever, daar was het ontzettend druk met veel statafels en grote terrassen die bomvol stonden. We liepen met de fiets richting de
St. Servaasbrug.
Diverse foto’s gemaakt en daarna de brug over, deze werd gerestaureerd en alleen voetgangers konden hier gebruik van maken, en kwamen toen in een voetgangersgedeelte van de stad terecht, met overvolle terrassen, geen plek te vinden.
Dus doorgelopen naar de St. Servaaskerk, de fietsen vastgezet aan het hekwerk en naar binnen.
folder »
Sinds de vroege Middeleeuwen komen pelgrims naar het graf van de heilige St. Servatius (384) Men vereert St. Servaas als genezer van de zieken en vanwege zijn verwantschap met Christus. Daarnaast is hij de patroonheilige van Maastricht.
Tijdens de bezichtiging van de Sint Servaaskerk zagen we dat de mensen van het processiecomité bezig waren met versieringen voor de stadsprocessie van morgen.
Op zondag 15 mei, de dag van het feest van Sint Servaas, trekt de stadsprocessie door de binnenstad van Maastricht. Het processiecomité verzorgt deze jaarlijkse processie.
Nadien veel terrassen afgestroopt voor een plek, helaas. We fietsten Maastricht weer uit en zagen in Rothem (onderdeel gemeente Meerssen) een groot terras. Daar hebben we rustig koffie kunnen drinken.
 Terug richting Vilt, stopten we eerst bij een aantal huisjes die destijds in de mergelwand waren uitgehouwen. Er hangen nog steeds gordijntjes voor, maar of er nog bewoners zijn vroegen we ons af. Daarna begonnen we weer aan de klim bij knooppunt 64. Met mijn versnelling op 2 en de ondersteuning op turbo fietste ik naar boven en dat ging goed. Moest wel even uitrusten.
Op het terras van ’t Vöske zaten we heerlijk uit de zon voor een ander drankje. Een toerfietser had daar net zo'n Bianchi racefiets neergezet als van onze Belgische vriend Jan van den Bogaert. Vlug een foto gemaakt met mij en ge-appt dat ik ook maar zo'n fiets gekocht had. Geintje.
Daarna terug naar ons appartementje.
Onderweg kwamen we een Grieks restaurant tegen en vroegen of we bij hem nog een afspraak konden maken deze avond.
Dat kon, dus om 18.30 uur waren we weer terug in een bomvol restaurant. We kregen een plaatsje aan het raam, dus we zaten goed.
Samen de “Akropolis” schotel genomen, dat was wel een beetje veel maar smaakte heerlijk. Met een toetje ijs met verse aardbeien en slagroom was het meer dan genoeg. Weer uitbuiken op de bank natuurlijk.
Foto's »
Zondag 15 mei.
Om 8.00 ging de wekker, we zouden tussen 10.00 en 10.30 het appartement moeten verlaten.
Beddengoed afgehaald, gedoucht en aangekleed. Gerard maakte fruit en ik haalde de croissants bij Jack. Ontbeten, spullen ingepakt en uitgecheckt. De auto kon blijven staan totdat we terugkwamen van de fietstocht.
Deze dag vertrokken we naar Valkenburg. Gerard geeft aan dat we halverwege de route instappen zodat we de zware klimpartijen mijden. Bij het appartement staken we de Rijksweg over en kwamen in een omgeving terecht van fruittelers. Veel laagstambomen maar toch ook nog hoogstambomen.
 Halverwege begonnen we aan een lange afdaling naar Valkenburg en kwamen precies voor een koffietentje uit. Valkenburg ligt maar
ca. 3 km. van Vilt. Koffie gedronken en daarna met de fiets lopend het voetgangersplein op naar het Historisch Centrum waar de Geul doorheen stroomt.
Weinig te zien van de watersnoodramp in 2021. Sommigen winkels en bedrijven zijn nog met renovatie bezig. De terrassen waren alom aanwezig. De Geul stond zeer laag, je voeten zouden amper nat worden en dan te bedenken dat het water in 2021 zeker 2 meter hoger stond, niet voor te stellen.
Op een klein houten bruggetje hing een plaquette van een Amerikaanse jongen die in 1944 doodgeschoten werd door de Duitsers vanuit een Casino. De Geulpoort is de belangrijkste toren.
Vanuit dit historisch stadje fietsten we naar knooppunt 60 waar we een prachtig gerestaureerd kerkje zagen met een terras. Nieuwsgierig als we waren wilden we binnenkijken. Het bleek omgetoverd tot een restaurant en was nog niet open.
Even verderop reden we over een weiland opgehoogd met een fiets- en wandelpad, een soort van knuppelbrug, heeft alles te maken met de overstromingen. Hierachter lag het Kasteel van Gerlach en de Gerlachus-kerk, dat stond op de borden. Wat we niet zagen was dat we hieraf moesten naar 102, maar we reden door en kwamen bij de snelweg tot ontdekking dat we fout gereden waren en moesten dus terug naar 102 en zagen we in het voorbijgaan dus de St. Gerlachus-kerk.
 We reden vanaf de watermolen langs de Geul en kwamen uit bij restaurant de Nachtegaal waar we een broodje konden eten. Onderweg fietsten we via Bemelen en Antoniusbank. Hier kregen we nog een kleine pittige klim bij de Bemelerberg en Schiepersberg.
Via groeve ’t Rooth fietsten we naar Gasthuis en Wolfshuis, een gehucht bij Bemelen waar een bijzondere molen staat, de Van Tienhovenmolen. Deze Molen is bijna geheel gebouwd van mergelstenen. De molen heeft een prachtige ligging op het plateau van Margraten. Oorspronkelijk stamt deze molen uit 1855 maar een brand legde het gebouw in as, zodat het herbouwd moest worden.
Prachtige rit en rond 14.30 uur waren we weer terug bij het appartement. De fietsen werden op de fietsendrager gezet en wij reden met een goed gevoel naar huis.
Foto's »
Dat was weer een gezellig, maar ook pittig weekend.
Irene
|
